Oddziaływania słabe
Encyklopedia PWN
fizyka
nauka o budowie oraz właściwościach materii i działających na nią siłach;
[gr. physikḗ ‘przyrodoznawstwo’ < phýsis ‘natura’, ‘przyroda’],
fiz. obecnie podstawowa teoria trzech oddziaływań fundamentalnych, czyli oddziaływań elektromagnetycznych i słabych (opisanych jednolitą teorią oddziaływań elektrosłabych Glashowa–Weinberga–Salama teoria) oraz oddziaływań silnych; w ramach chromodynamiki kwantowej Model Standardowy wraz z teorią grawitacji stanowi obecnie podstawę rozumienia zjawisk na najbardziej fundamentalnym poziomie;
fiz. w teoriach kwantowych liczby charakteryzujące stan stacjonarny układu, np. atomu, jądra atomowego lub cząstki elementarnej;
hipoteza, zgodnie z którą ewolucja Wszechświata rozpoczęła się od stanu osobliwego (lub bliskiego osobliwemu), po czym nastąpiła trwająca do czasów obecnych faza jego ekspansji (rozszerzania się).
van der Waalsa siły, oddziaływania van der Waalsa,
fiz. słabe dwuciałowe oddziaływania związane z kwantową naturą powłok elektronowych elektrycznie obojętnych atomów lub cząsteczek.
